Met veel genoegen kijk ik terug op het derde Wildemanfestival. Samen met de mannen van Surardaja mocht ik de vuurloop begeleiden. Een vuurloop heeft iets magisch. De hoeders van de stilteplek en het centrale vuur komen het vuur brengen onder begeleiding van de trom. Als je voor het vuurpad staat dan voel je de enorme hitte die dat uitstraalt. Je instinct zegt: doe een stap achteruit, niet doen, wegwezen hier. Het vergt moed om over vuur te lopen. En … Je hoeft je niet te bewijzen. Je mag nederig worden en contact maken met het vuur dat voor je ligt en dat in verbinding brengen met jouw eigen innerlijke vuur. Als je dán voluit ja zegt, voel je van binnenuit dat je de ruimte en de moed hebt om de eerste stap te zetten. Dít moment is alles waar het over gaat. In dit ene moment transformeert je angst naar kracht en je eenzame innerlijke strijd transformeert naar een overwinning die gevierd mag worden met alle mannen om je heen. Daarom doe je een vuurloop wel zelf, maar nooit alleen. En dat heeft Frank Kouws perfect vastgelegd in een paar korte filmpjes van een minuut.
Bekijk de sfeerbeelden op de website van het Wildemanfestival: